ผู้เขียน: พลเรือเอก ไพศาล นภสินธุวงศ์

ที่มา: นิตยสารนาวิกศาสตร์

มีเหตุผลหลายประการ กล่าวคือ

• กะลาสีเรือนุ่งกางเกงขาบาน เพราะขาบานทำงานได้สะดวกกว่าและปลอดภัยกว่า ดังนั้นขาบานจึงเหมาะสมกับการทำงานมากกว่าต้องการรูปลักษณ์ที่สวยงาม เช่น การขัดหินทราย

• กรณีที่กะลาสีเรือตกน้ำ กางเกงขาบานถอดออกเมื่ออยู่ในน้ำง่ายกว่ากางเกงขาตรง ขากางเกงที่บานเมื่อเติมอากาศเข้าไป สามารถใช้เป็นอุปกรณ์ที่ช่วยลอยน้ำในกรณีฉุกเฉินได้

• และเมื่อต้องการลุยน้ำ (Wade) กางเกงขาบานสามารถพับ เพื่อไม่ให้เปียกน้ำได้ เช่น กรณีเมื่อเรือบดจะเกยฝั่ง กะลาสีเรือต้องลงน้ำก่อนและขากางเกงที่ยาวยังสามารถช่วยป้องกันรองเท้าบูทจากฝอยน้ำทะเลที่จะทำให้รองเท้าเสียหาย

• ในยุคเรือใบซึ่งอยู่ในสภาวะแวดล้อม 3 มิติ (ด้านกว้าง ยาว และสูง) กางเกงขาบานสะดวกต่อการไต่ขึ้นที่สูงเพื่อทำงานเกี่ยวกับเชือก เสา เพลา ใบ ซึ่งมีอิสระในการเคลื่อนไหวมากกว่ากางเกงขาตรง

สิ่งที่ได้รับความนิยม (Fashion) เกี่ยวกับกางเกงขาบานในแวดวงดาราและคนทั่วไป ปรากฏให้เห็นชัดเจนในยุค Sixties และ Seventies แต่อย่างไรก็ดีเป็นที่ทราบกันดีว่า บรรดา Fashions ต่างๆ ไม่ว่าเกี่ยวกับเรื่องใด ย่อมเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา และบางครั้งค่อนข้างรวดเร็ว ทำนองเดียวกันกับกางเกงขาบาน แต่สำหรับทหารเรือแล้วอาจเปลี่ยนแปลงช้าหน่อย